اگر زمان قابل توجهی را صرف بررسی وب سایت های محبوب رژیم غذایی کرده اید، به احتمال زیاد مقالاتی در مورد فواید فراوان آب لیمو یا لیمو ترش ورقه ای خشک که اغلب مصرف می شود را دیده اید.
در سال‌های اخیر، به لطف شخصیت‌های مختلف، پزشکان مشهور و رژیم‌های غذایی محبوب، آب لیمو از یک ترجیح طعم ساده به یک روند سلامتی تبدیل شده است.
لیموها میوه‌هایی هستند و میوه‌ها به طور کلی سالم هستند، اما برخی از ادعاها در مورد آب لیمو باعث می‌شود که کاملاً معجزه‌آسا به نظر برسد. در این مقاله هشت مورد از این ادعاها را بررسی خواهیم کرد.
ادعاهای سم زدایی مملو از سوء تفاهمات در مورد فیزیولوژی انسان است، و حتی زمانی که مکانیسم عمل قابل قبول باشد، کاربرد آن در رژیم های غذایی و مکمل ها به ندرت توسط شواهد محکمی پشتیبانی می شود.
بله، مواد مغذی و سایر عوامل زیست فعال موجود در غذاها می توانند بر آنزیم های سم زدایی در کبد تأثیر بگذارند. در جوندگان، هم سولفورافان (در بسیاری از سبزیجات چلیپایی فراوان است) و هم لیمونن (یک مولکول برجسته در لیمو) این اثر را دارند.
اما میزان قابل دسترس بودن دوزهای لیمونن و سایر اجزای لیمو می‌تواند به کبد انسان در سم‌زدایی بدن انسان کمک کند، هنوز نامشخص است و پیامدهای سلامتی آن نیز بیشتر است.
مشخص نیست که آیا آب لیمو بدن شما را سم زدایی می کند یا خیر، و اگر این کار را انجام می دهد، تا چه میزان. حداکثر می توانیم بگوییم مکانیسم قابل قبولی وجود دارد که از طریق آن آب لیمو ممکن است به کبد شما در سم زدایی بدن شما کمک کند.
آب لیمو احساس طراوت می کند. اما آیا واقعاً از نظر فیزیولوژیکی شما را خوشحال می کند؟ یا اینکه احساس طراوت صرفاً به دلیل طعم آب لیمو و هاله ای از سلامتی است؟
یک ادعای تکراری این است که سیترات موجود در لیمو حاوی تعداد زیادی یون منفی است و یون‌های منفی می‌توانند بیش از حد یون‌های مثبت را در محیط ما متعادل کنند.
