از تا بین النهرین و کردستان در لباس مبدل نوشته الی بی سوان، 1912.
در لباس پوشیدن آنها همیشه محل قرار گرفتن جیوه در چرخ خیاطی قدیمی فوق العاده بوده اند و من نمی توانم بهتر از نقل قول از مسافران سبک کردهای صد و هفتاد سال پیش را انجام دهم.
«از جلو، سوار بر اسبی کوچک، لاغر و ژولیده، سوار بر هیکلی قدبلند و لاغر، با لباس‌های تنومندی که سلیقه کردی به تن داشت.
عمامه‌ای با ظرفیت فوق‌العاده، و عکس اتو جیوه دار تقریباً ابعادش را به اسب و سوار می‌برد، سر او را فرو می‌برد، که به نظر می‌رسید معجزه‌ای با فشار زیاد بین شانه‌هایش رانده شد.
از مرکز این توده کهنه های رنگارنگ یک کلاه مخروطی بلند از نمد سفید بلند شد. به نظر می‌رسید که این بار یک راه رفتن ناپایدار به لاشه نازک زیر می‌دهد، که به سختی می‌توانست آن را نگه دارد.
یک جفت شلوار درشت رنگ از پهلوهای اسب بیرون زده بود و تقریباً از این طرف به آن طرف دره کشیده شده بود. هر سایه قرمز و زرد در ژاکت و شنل گلدوزی شده او به نمایش گذاشته شده بود.
و در کمربند او سلاح هایی با اندازه فوق العاده و خیالی ترین کارها وجود داشت.»
«روی سرشان شال بزرگی از ابریشم راه راه، قرمز، سفید و آبی، با انتهای حاشیه‌ای می‌بندند که به زیباترین شکل دور کلاهک قرمز جمجمه‌شان پیچیده شده است.
چین‌های فراوان آن با نوعی نوار آب نخود برای سرفه محصور شده‌اند، و حاشیه‌های بلند آن با طبیعت وحشی خارق‌العاده‌ای آویزان است. ویژگی‌های واقعی ساراسنیک و چشم‌های سیاه روشنشان با درخشش عجیبی از زیر این لاستیک سر می‌درخشند.
لباس‌های بدن آنها از نوعی جلیقه و لباس مجلسی وسیع، با آستین‌های لباس کردی زنانه سنندج گشاد ترکی، تشکیل شده است که بر اساس رتبه‌ی مالک، ژاکتی پوشیده شده است که غالباً به‌خوبی گلدوزی و خز شده است.
مرد پایینی آنها در شلوارهای فراوان پوشانده شده است، نه بی شباهت به ممالیک ها، که در سواری، دامن لباس های روان تر خود را در آن فرو می کنند.
- منابع:
- تبلیغات:
